الّلهُمَ عَجِل لِوَلیِکَ الفَرَج

چه مهم است که این بنده ناچیز تو را بِستاید

                                                                                  یا که شعری بسراید دَرِ دل بُگشاید

تو فراتر چه زمانی و زمین جای تو نیست

                                                                                  رویی بنمایی که دیدار تو غم بزداید

حضرتت وعده حق است، بیا آقاجان

                                                                                   قبل از آن که خبر مرگ مرا بروباید

شده ناموس بشر دستخوش حرص و هوا

                                                                                  مرد خواهم که رَه دین خدا پیماید

کار از کار گذشته است و بلا پی در پی

                                                                                  شرق و غرب کره خاک به خون بِنماید

به فِدای قدمت جام جهان مهدی جان(سلام الله علیهم)

                                                                                   تا تو از رَه بِرَسی عیسی مریم آید.

شعر از : خانم لطفی